رکود بازار مبلمان و صنایع چوبی در تهران

رکود و کسادی بازار درودگران و مبل سازان بعلت کمبود مواد اولیه

عبدالحسین عباسی رئیس اتحادیه درودگران و مبل سازان از کسادی بازار مبلمان خبر داد و افزود: این صنعت به علت کمبود مواد اولیه در وضع مناسبی قرار ندارد و گردش مالی افراد فعال در این صنف به کمترین میزان ممکن رسیده است. وی افزود: سهم بازار مبل را در میزان اشتغالزایی کل کشور ۸٫۵ درصد اعلام کرد و گفت: به علت کاهش قدرت خرید مردم و کمبود نقدینگی کسبه و تولیدکنندگان، قیمت ها ثابت مانده است. او با اشاره به اینکه در تهران ۲۰ هزار واحد صنفی مبلمان مشغول به فعالیت هستند، افزود: از این میزان۱۲ هزار به صورت رسمی و پروانه دار و مابقی به صورت غیررسمی مشغول به کارند.

عباسی گفت: ما از دولت کمک هم نمی‌خواهیم فقط چوب لای چرخ ما نگذارند تا لااقل خودمان فکری به حال صنف خود کنیم. وی در ادامه افزود: ۶۰ درصد از تولیدکنندگان به دلیل رکود و همچنین هزینه‌های بالا دست از تولید کشیده و ترجیح می‌دهند پول‌های خود را در بانک بگذارند و یا تغییر شغل دهند.

رکود در بازار بیداد می‌کند، به طوری که حدود 75 درصد از تولید به دلیل نداشتن نقدینگی و فقدان بازار تعطیل است. کمبود و گرانی بی حساب و کتاب مواد اولیه مانند چوب، رنگ، اسفنج و ... نیز مزید بر علت شده است. صادرات نیز اوضاع خوبی ندارد و نسبت به سال‌های قبل کاهش یافته است.

وی افزود: 60 درصد از تولیدکنندگان به دلیل همین رکود موجود و همچنین هزینه‌های بالایی مانند هزینه اجاره ملک ترجیح داده اند که دست از تولید کشیده و پول‌های خود را در بانک بگذارند و سود آن را دریافت کنند زیرا فروش نیز کم شده است، وقتی تولیدکننده تولیدش را متوقف کند بدون شک کارگران زیادی که در این صنف مشغول به کار هستند بیکار می‌شوند که این چنین نیز شده است.

وی گفت: مسئولان صنعت بر روی صندلی‌ها و پشت میزهایی که ما ساخته‌ایم می‌نشینند و هیچ گونه تصمیمی برای حل مشکلات این صنف نمی‌گیرند. ما از دولت کمک هم نمی‌خواهیم فقط چوب لای چرخ ما نگذارند تا لااقل خودمان فکری به حال صنف خود کنیم. وی با بیان این مطلب که بزرگترین مشکل تولیدکنندگان سودهای بالای بانک‌ها است، گفت: قدرت خرید مردم بسیار کم شده است به طوری که می‌توان گفت فروش نسبت به سال‌های قبل 40 تا 50 درصد کمتر شده است.

کم توجهی به بازار مبلمان برای اقتصاد کشور زیانبار است

 یکی از فعالان حوزه تولید مبل در ارتباط با وضعیت نامطلوب اقتصادی و رکود سنگینی که بازار با آن مواجه است، اظهار کرد: متاسفانه کسادی باعث شده تا بسیاری از خانوارهایی که در گذشته بعد از گذشت یک تا دو سال به تغییر مبلمان منزل خویش و فروش آن و تهیه مبلمان نو مبادرت می ورزیدند، امروزه بسیاری از سرپرستان خانوار نه تنها چنین امری را ضروری نمی دانند، بلکه گاهی شاهد هستیم زوج های جوان که در ابتدای زندگی خویش قرار دارند از خرید مبل صرف نظر می کنند که این موضوع برای بازار مذکور با ظرفیت اشتغالزایی بسیار بالا و قابل توجه، خوشایند و نوید بخش به نظر نمی رسد.

وی افزود: بالطبع در شرایطی که توزیع کاهش پیدا می‌کند، ضریب تولید نیز تنزل پیدا می‌کند، زیرا مبل از محصولاتی محسوب نمی‌شود که تولید و حتی انبار آن با هدف احتکار که البته امری مذموم و نکوهیده به شمار می رود متضمن سودآوریِ هر چه بیشتر آن باشد و طبیعتا در چنین وضعیتی، تولید از حیث کمی کاهش می‌یابد و همین عارضه برای تعدیل نیرو، بیکاری و ورشکستگی و مجبور شدن تولیدکنندگان به تغییر شغل کفایت می‌کند.

این فعال در حوزه تولید و ساخت مبل گفت: متاسفانه صنعت مبلمان سازی در کشور مهجور مانده و باوجود ظرفیت بالای اشتغالزایی و توانمندی تولیدکنندگان برای ساخت مبل با کیفیت، با هدف صادرات به بازارهای خارجی، آنچنان که انتظار می‌رود از حوزه مذکور حمایت و پشتیبانی نمی شود. وی بیان کرد: برای ساخت یک دست مبل، حداقل 8 تا 10 نفر در بخش های گوناگون فعالیت می‌کنند و این چرخه ، موید پتانسیلی است که حوزه مذکور در توسعه فرصت های شغلی دارا است.

ترکیه الگویی مناسب برای ایران در صنعت مبل سازی

رئیس اتحادیه درودگران و مبلسازان تهران در کنار معضل رکود و کاهش توان و قدرت خرید مردم مسائل دیگری را نیز در عدم رشد و توسعه صنعت مذکور دخیل می داند. به زعم وی عدم وجود فرهنگ و روحیه کار جمعی در کنار یکدیگر ( در کارگاه ها ) یکی از عوامل موثر در این خصوص به شمار می رود و در کنار این نقیصه، عدم حمایت دولت و بانک ها نیز مزید بر علت شده تا صنعت مبل کشور با چنین موانع و مشکلاتی مواجه شود.

عباسی با اشاره به ترکیه به عنوان کشوری موفق در صنعت مبل سازی می‌گوید: در کشور مذبور، دولت از تولیدکنندگان حمایت کامل می‌کند و با ارائه و پرداخت وام ها و تسهیلات با سود بسیار پایین (یک تا دو درصدی) و تنفس های یک تا دو ساله، نقش بسزایی در تسریع توسعه و شکوفایی این صنعت ایفا کرده اند.

وی می افزاید: در نقطه مقابل، بانک ها در ایران تسهیلاتی با سود 25 تا 30 درصدی ارائه می‌کنند که طبیعتا چنین وضعیتی را نمی توان برای یک تولیدکننده و صنعتگری که درصد پیشرفت و توسعه است، مطلوب و خوشایند تلقی کرد که البته حتی چنین تسهیلاتی نیز به تمامی فعالان این عرصه تعلق نمی‌گیرد.

در این میان، برخی از فعالان حوزه مبلمان معتقدند؛ در شرایط فعلی حتی واردات مبل نیز برای صنف مذکور مقرون به صرفه نیست، زیرا با افزایش نرخ دلار، قیمت مبلمان های خارجی به میزان فزاینده ای تشدید شده و شوربختانه بعضا شاهد واردات مبلمان هایی از چین، ویتنام و مالزی هستیم که اساسا قابلیت تعمیر، ترمیم و بازسازی ندارند و بازه زمانی مصرف آنها بسیار کوتاه، مقطعی و محدود است.

با در نظر گرفتن اظهارات فعالان این صنف این واقعیت هویدا می شود که دردها و آلام بسیاری از تولیدکنندگان در عرصه های گوناگون تولیدی مشترک است، اشتراکاتی که رفع آن مستلزم برنامه ریزی و صرف شعار خواستن، توانستن است و قطعا در چنین فضایی، شعار و سخنرانی، مشکلات را حل و فصل نخواهد کرد و عبور از معضلات اینچنینی نیازمند اتخاذ تصمیمات عملیاتی و کاربردی است؛ امری قالب دسترس که عزمی راسخ و همتی عالی را طلب می‌کند.

منبع :

https://www.moblodecor.com