بهره وری; رمز موفقیت چین در صنعت مبلمان

رشد اقتصادی در چین و سایر نواحی آسیا، به آموزش مهارتها، مکانیزه شدن هرچه بیشتر فرآیندها و استفاده بهتر از منابع وابسته است. یکی از بزرگترین چالش های رشد پایدار در آسیا، تسریع و شتاب دادن به بهره وری به عنوان فرصتی برای رشد است. در میان کشورهای حاضر در این قاره چین از رشد بسیار بالایی در میزان رشد اقتصادی برخوردار بوده است که به اعتقاد کارشناسان بهره وری کلید اصلی این توسعه بوده است. مبل و دکور در این مقاله قصد دارد تا به ارایه شاخص های موثر در بهبود رشد اقتصادی چین در صنعت مبلمان بپردازد.

در سالهای اخیر، بسیاری از شناخته شده ترین تولیدکنندگان مبلمان، ورشکست شده و از صحنه رقابت جهانی بیرون رفته اند. این اتفاق منجر شد تا بسیاری از کارشناسان به دنبال دلایل به وجود آمدن آن رفته و به تجزیه و تحلیل بیشتر آنها بپردازند. بر اساس بررسی های انجام شده رکود اقتصادی، کاهش تقاضا برای مبلمان و صفحات فشرده چوبی، تاثیر منفی فروشگاه های خرده فروشی، سود ناخالص کم، مدیریت ضعیف و هزینه های بالای نیروی کار برخی از مهمترین موارد تاثیرگذار بر این پدیده هستند. بسیاری از کارشناسان نیز دلایل این شرایط نامناسب را به کاهش رشد جمعیت و کاهش رشد اقتصادی که به دنبال حذف بنگاه های اقتصادی اتفاق می افتد تعمیم می دهند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان ما در عصری هستیم که پیشتازان رشد جهانی، قهرمانان رشد هستند. در 50 سال گذشته، اغلب کشورهای آسیایی رشدی بالاتر از همتایان اروپای شرقی و امریکای شمالی خود داشته اند. که چین در زمره مهمترین آنها بوده است که سالانه بیش از 7 % رشد اقتصادی دارد. کره، اندونزی و هند همگی بیش از 5 % رشد سالیانه داشته و حتی ژاپن با 3/3 % رشد در طول 50 سال رشدی بیشتر از امریکا و اروپای شرقی داشته است.

همچنان كه پيش مي رويم، آمارهای جمعيتی كه نقش مهمی در تحولات رشد اقتصادی داشته اند، سمت و سوی كاهشی می یابند، به طوری كه در آسيا مشابه ساير نقاط جهان نرخ پايين زاد و ولد و افزايش طول عمر، رشد جمعيتی را تحت تأثير قرار داده است. به اين معنا كه رشد اقتصادی از محل رشد جمعیت ، در حال نزول است. بررسي روند رشد اقتصادی صرفا به واسطه روند تغيير سطح تقاضا مهم نيست بلكه این عامل بر روند تغيير بهره وری نيز تاثیرگذار است. در صورت حفظ سطح بهره وری گذشته، باز هم رشد اقتصادی در منطقه آسيا در حال كند شدن است. كاهش رشد نه فقط در كشورهایی مثل ژاپن، بلكه در كشورهایی مثل چين، هند و اندونزی نيز مشاهده می شود. به طور خاص می توان گفت چين در طول 50 سال گذشته به طور متوسط سالانه 5/7 % رشد داشته است و اگر همينطور پيش برويم، امكان رسيدن این مقدار به 5 % هم وجود دارد، اگرچه ممكن است این مقدار خيلی زياد به نظر نرسد و هنوز 25 تا 30 % كندتر از رشد پيشين آن است.

با توجه به گزارشات بانک جهانی، در سال 2013 ،جمعیت چین به یک میلیارد و 357 میلیون نفر رسیده است. جمعیت هند نیز یک میلیارد و 257 میلیون نفر است، در حالیکه جمعیت کلی ده کشور در جنوب شرقی آسیا بیش از 600 میلیون نفر است. متوسط نرخ رشد جمعیت در چین، 5/0% است و نرخ رشد جمعیت در هند سه برابر نرخ رشد جمعیت چین است. نرخ رشد جمعیت در جنوب شرق آسیا بالاتر از نرخ رشد چین است. از سوی دیگر، جمعیت چین به سرعت در حال ورود به دوره پیری است، در حالیکه جمعیت هند و جنوب شرق آسیا، با میانگین سنی کمتر از 30 سال، جوان باقی می ماند. بنابراین برخی از متخصصان و کارشناسان معتقدند که در آینده، هند و کشورهای جنوب شرقی آسیا به طور ناگهانی، از لحاظ اقتصادی سریع تر از چین رشد خواهند کرد. با این حال، برخی از محققان در چین بر این باورند که چین می تواند با استفاده از تجهیزات و دستگاه های هوشمند و حتی روبات های صنعتی به جای کارگران، بر مشکل پیر شدن جمعیت غلبه کند. بسیاری از کارشناسان در اروپا، ژاپن و به ویژه ایالات متحده امریکا معتقدند که دستگاههای هوشمند، روباتهای صنعتی و هوش مصنوعی می تواند به چین کمک کند که صنایع تولیدی سنتی خود را بازیابد. با این حال، پس از سالها، به رغم این شعارهای پر سر و صدا، تولیدات سنتی به کشورهای توسعه یافته بازگشته است و دلیل آن تنها استفاده از دستگاه های هوشمند، روبات های صنعتی و... می باشد. هدف تمامی این تجهیزات پیشرفته، بهبود بهره وری و تولید که کلید ارزیابی پیشرفت های صنعتی است، می باشد.

ما اغلب در مورد تولید تجهیزات و ماشین آلات هوشمند می شنویم، اما به ندرت در مورد بهبود بهره وری و تولید خبری به گوش می رسد. این موضوع بر خلاف عادت چینی ها است. مردم چین نسبت به سایر مردم جهان، همیشه مردمی پرکارتر و خستگی ناپذیرتر بوده اند، توجه بیشتری به اهداف خود داشته و نتیجه گرا هستند. آنها کمتر به ابزار و فرآیندهای هوشمند اهمیت می دهند و خودکار هستند و در این زمینه ها، مردم چین بسیار متفاوت از دیگران هستند.

به این دلایل است که بسیاری شک دارند که نظریه افول اقتصاد چین به درستی پیش برود و این طرز فکر باید در سطح فکری کارشناسان و صاحب نظران آن باقی بماند. چنین ایده هایی به طور مستقیم از غرب گرفته شده اند و به درستی قابل تحلیل و فهم نیستند. یک کارآفرین باید با هدف افزایش و بهبود بهره وری به مساله تولید نگاه کند. افزایش و بهبود بهره وری و تولید تنها به کمک کارخانه ها و شرکت های تولیدی میس رخواهد شد. فرآیند پولسازی تنها در صورت عدم حذف تجارت حاصل خواهد شد.

بهبود بهره وری و تولید، برای شرکت ها، کارخانه ها و همچنین کشورها و دولت ها، بسیار مهم است. مقایسه ای میان کشورهای ژاپن و چین این موضوع را با وضوح بیشتری به شما نشان می دهد. در سال های 1956 تا 1970 ،درآمد سرانه ژاپن، 7000 دلار امریکا و نرخ رشد اقتصادی آن به طور متوسط 7/9 %بوده است. از سوی دیگر، با مطالعه وضعیت چین، ملاحظه می شود که اکنون، درآمد سرانه چین به 7000 دلار امریکا و نرخ رشد اقتصادی آن به 7 %رسیده است. اما سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چرا این وضعیت اتفاق افتاده است؟ با توجه به تجزیه و تحلیل بانک مرکزی ژاپن بین سال های 1960 تا 1973 مشاهده می شود که رشد عرضه نیروی کار در ژاپن بیش از 3% در سال بوده است. از سال 2012، جمعیت مشغول به کار در چین شروع به کاهش کرده و با کاهش بیش از 3 میلیون نفر در سال همراه بوده است.

تجزیه و تحلیل سود سهام جمعیتی نشان می دهد که در واقع، در طول این دوره، رشد بهره وری سالانه در ژاپن 10 %است. این بهره وری بالا دلیل اصلی نرخ بالای رشد اقتصادی در ژاپن است. نرخ رشد بهره وری سالانه چین در سال های اخیر به سختی بالای 3 %نگه داشته شده است و حتی رشد منفی نیز در سالهای اخیر مشاهده شده است. رشد اقتصادی از طریق تزریق سرمایه پایدار می شود. رشد اقتصادی در سال گذشته در سطح 7% پایدار بود و در آینده ممکن است این مقدار کمتر شود. به این ترتیب مشکل اصلی، در بهره وری و تولید واقع شده است.

به این ترتیب برخی از افراد بر این باورند که در یک دوره، توسعه اقتصادی به درجه خاصی می رسد و سپس رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) به طور طبیعی کم می شود. این جمله اشتباه نیست. با این حال، هنوز اقتصاد چین به درجه بالایی نرسیده است و هنوز از آنچه که درجه خاص رشد اقتصادی در نظرگرفته شده است، فاصله دارد.

در این وضعیت است که یک تئوری شناخته شده به 2 تعریف شده است که بر عنوان "فرضیه همگرایی" طبق آن بیان می شود که پس از آنکه درآمد سرانه در کشورهای در حال توسعه به 60 %درآمد سرانه ایالات متحده امریکا در سال 2005 رسید، رشد اقتصادی آهسته خواهد شد. این فرضیه برای چهار قدرت آسیا که شامل هنگ کنگ، سنگاپور، کره جنوبی و تایوان می باشد، صحت داشته است. به نظر می رسد که حتی در مورد ژاپن نیز صدق کند. با این حال، امروزه، اقتصاد چین قبل از اینکه درآمد سرانه آن حتی به 20% از درآمد سرانه ایالات متحده امریکا در سال 2005 رسیده باشد، کم کردن نرخ رشد اقتصادی را آغاز کرده است و با این فرضیه تطابق ندارد.

به نظر می رسد که این موضوع در حال حاضر بیشتر روشن شده باشد که با افزایش در بهره وری، اقتصاد چین قادر به رشد در سرعتی بالاتر خواهد بود. در پایان بهتر است تا دوباره نگاهی به وضعیت اقتصادی کشور چین در صنعت مبلمان در سالهای اخیر بیندازیم. بر اساس آمارها همواره كشور چين دارای نسبت پايين مصرف به توليد ناخالص داخلی (GDP) در مقايسه با ساير كشورهای جهان بوده است. اين نسبت برای كشور چين 30 درصد است. در حالی كه برای كشور امريكا همين نسبت حدود 70 % است. ممكن است چنين برداشت شود كه اين رقم برای آمريكا فقط اندكی زياد است ولی هنوز برای چين راه زيادی برای رسيدن به اين رقم باقی است. 

چین برای حفظ نرخ رشد 9% قبل از سال 2025، نیاز به باقی ماندن رشد بهره وری سالانه بین 4.3 تا 4.8% دارد. با این حال در 30 سال گذشته، این نرخ رشد، تنها 4% بوده است. در حال حاضر، این نرخ به طور سالانه در حال کاهش است. به این ترتیب نرخ رشد 9% نمی تواند حاصل شود. 

در سطح ملی، افزایش بهره وری صنعت مبلمان، باید نسبتا سریع باشد، چرا که کشورهای پیشرفته به سرعت در حال پیشرفت در این زمینه هستند. نمونه های عینی این کشورها، قابل ملاحظه هستند. و در اینجا چین تنها نیازمند یادگیری و تقلید از کشورهایی مانند ژاپن است که سرانه تولید سالانه در آنها در حدود 1میلیون یوان است که 4 تا 5 برابر چین می باشد. هنگامی که این شکاف کم شود، می توان به افزایش دو برابری در بهره وری و تولید چین امیدوار بود. بنابراین چین می تواند در این وضعیت از تعداد افراد کمتری برای تولید مبلمان بیشتر استفاده کند. این رویه معادل با رقابت بیشتر در بازار بین المللی است و منجر به ایجاد رقابت و انگیزه می شود.

با این حال، بهرهوری و تولید یک خواسته و تمایل است. علاوه بر این، به روز رسانی تجهیزات، تغییر فرآیندهای تولید و... چگونگی بهتر کردن کارایی کارکنان، تغییر نگرش کارکنان نسبت به کار و در نظر گرفتن سایر فاکتورهای کلیدی مانند مسائل مربوط به مدیریت منابع انسانی، می تواند در افزایش بهره وری و تولید موثر باشد.

صنعت مبلمان صنعتی تولیدی- سنتی است. به هرحال، این صنعت امرارمعاش دهها میلیون نفر از مردم چین را با صادرات 50 میلیارد دلار آمریکا بر عهده دارد. در چین، مزایای استفاده از صنعت تولیدی- سنتی را نمی توان در تحول و ارتقای صنعت مبلمان چین نادیده گرفت. در گذشته، انگلیسی ها و آمریکایی ها، از طریق ارتقاء تلاشهای خود، خدمات بانکی و مالی زیادی را به دست آورده اند. آلمان به بزرگترین قطب ماشین آلات و تجهیزات صنعت تبدیل شده است. و چین نیز می تواند از طریق تولید هوشمند و تولید سبز، صنعت مبلمان خود را به یک صنعت تولیدی- سنتی بزرگ تبدیل کند.

در مرحله فعلی، با درآمد سرانه پایین، به راهی طولانی نیاز دارد و 40 تا 50 سال طول می کشد که درآمد سرانه چین به 60 %درآمد سرانه در ایالات متحده در سال 2005 برسد. اما با تمامی آنچه گفته شد درمی یابیم که کلید پیشرفت چین را بهبود فرآیند بهره وری در دست دارد و چین در آینده می تواند بیشتر از آنچه متصور است به موفقیت و توسعه اقتصادی در صنعت مبلمان دست یابد.

منبع :

https://www.moblodecor.com